Weekje Willemijn

Eind Mei was het dan zo ver: Willemijn waagde zich verder dan ze ooit geweest is om mij op te komen zoeken in het verre Zuid-Amerika. In de vroege ochtend begaf ik mij naar de airport om haar op te halen. Half versuft en nog kijkend op mijn mobiel vloog een vermoeide maar ontzettend blije vriendin mij in de armen. Het was een maand of 4 geleden dat we elkaar voor het laatst gezien hadden, los van skypegesprekken tussendoor. Natuurlijk was ik ook maar wat blij om haar te zien.

Van tevoren hadden we vanalles op de planning staan, zoals je dat doet als Hollanders (Hier niet, hier is het credo: Improviseer, pas je aan, ontspan). We hadden eerst een paar dagen Buenos Aires. Na een paar uur bijgeslapen te hebben, liet ik haar mate proeven en stelde ik haar aan het huis voor. Het had net zo goed jenever kunnen zijn voor haar, dus het bleef bij een keer. Daarna liet ik haar de markt van San Telmo zien, want dit was de enige mogelijkheid daarvoor. Hier hebben we de lekkerste empanadas gegeten die ik gehad heb hier. Hoewel we verder niet gek veel gedaan hebben daar, is het wel een van de dingen die je gezien moet hebben als je hier bent. Via een omweg zijn we met de subte naar huis gegaan. 's Avonds hebben we samen voetbal gespeeld, een mooie manier voor haar ook om mijn Argentijnse vrienden van hier te ontmoeten.

Op maandag had ik helaas les, waar aanwezigheid verplicht was. Voor haar dus een uitgelezen mogelijkheid om naar de stad te gaan en een tour te doen. Nadat we thuis gegeten hebben zijn we naar Bomba del Tiempo (tijdbom) geweest, een percussieband die door middel van improvisatie een hele dikke show neerzet. Na de show kun je de bond volgen door de straat, om te eindigen in de club, want het uitgaansleven kon niet in de Buenos Aires ervaring ontbreken.

Dinsdag zijn we naar de begraafplaats van recoletta geweest, een van de must sees van mijn buurt. Het is een klein dorp van mausolea, waar je makkelijk in verdwaald kan raken als je niet oplet. Onder andere Eva Peron ligt daar begraven. Daarnaast ligt het culturele centrum van Recoletta, wat op een heel andere manier een inspirerende/interessante plek is om naar toe te gaan. Hier hebben we onze portie cultuur gesnoven en van de zon genoten. Die avond zijn we uit eten geweest, want dat kan hier relatief goedkoop. In een zeer intieme open keuken restaurant genaamd Proper hebben we van een paar heerlijke gerechten mogen genieten.

Op woensdag was eigenlijk mijn plan om het universiteitsleven te laten zien. Want ondanks wat mijn blogs doen vermoeden bevind ik mij daar ook geregeld. Die dag echter niet, er waren namelijk stakingen. Ook dat is Argentinië. Ik moest wel online nog wat groepswerk verrichten, dus ik was helaas onder de pannen. Als vervangende activiteit hebben we samen empanadas gemaakt, een van mijn favoriete Argentijnse snacks en mijn go-to snack als ik geen zin heb om te koken, wat minstens een keer per week wel is. 's Avonds heeft een van mijn huisgenoten een asado georganiseerd, wat natuurlijk een onmisbaar fenomeen is als je in Argentinie bent. We pakten onze tassen die avond, want voor dag en dauw vertrok ons vliegtuig naar Salta.

De verhalen van Salta zijn eigenlijk te veel om hier te typen of samen te vatten. Wie die wil horen is welkom om langs te komen, ik heb een mooi fotoboek om de vele avonturen kracht bij te zetten. Om een heel lang verhaald veel te kort te houden: We zijn naar Salta geweest, daar hebben we een auto gehuurd en zijn we rond gaan rijden door de verschillende wijnstreken en gebergtes in en om Salta. In totaal zijn we een dikke week weggeweest.

Eenmaal terug hadden we nog een mooie dag samen. We zijn naar vrienden van mij geweest en hebben samen de halve finale van de nations league gekeken, waarvan we nog steeds niet zeker weten of het nou wel of niet boeit. Die avond zijn we naar het beste parilla restaurant (Argentijnse grill) van Buenos Aires geweest, Don Julio's. Dit was werkelijk een ervaring. Als er een paar kruimels op je tafelkleed lagen, kwam er een ober om ze met een klein stoffertje en blikje op te vegen. Als je een beetje fronst bij het openen van de wijnkaart, komt er een ober aangerend die je van advies kan voorzien. En dan hebben we het nog niet eens over het eten, mijn hemel.

Al met al was dit een zalige vakantie en heb ik met volle teugen genoten. Mijn vriendin gelukkig ook. Ik zal nog een blog schrijven over mijn laatste periode, die hoop ik ook deze week ergens af te hebben.