Laatste blog: Bolivia en thuiskomst

Terwijl ik "janinargentinie" intyp in mijn zoekbalk, dringt het tot me door dat de reis er e'cht op zit, en dat alle ervaringen en reizen nu een herinnering zijn en niet een deel van de dagelijkse gang van zaken. Ik heb nog een verhaaltje voor jullie, over mijn reis in Bolivia.

Mijn vorige verhaal is geindigd met de terugvlucht van Willemijn. De rest van de maand juni was voor mij nog gevuld met een tripje naar Chili. Dit was maar een kort tripje, ik moest het land namelijk uit om mn visum te vernieuwen. Verder nog wat dingen van de lijst van dingen die ik nog wilde doen in Buenos Aires afgewerkt, en met mn huisgenoten een fantstisch huisfeest gegeven. Ook moest ik voor het eerst aan de bak voor m'n studie, de tentamens kwamen er namelijk aan. Die werken in Argentinie iets anders dan bij ons. Ten eerste, je krijgt pas een week of 2 van tevoren te horen wanneer je tentamen is. Ten tweede, je hebt in een periode van 3 weken 2 mogelijkheden om je tentamen te maken. Die momenten liggen vast. Je hebt dus de keuze: de tentamens uitspreiden, of juist alles vroeg/laat zodat je meer vrije tijd hebt? Ik besloot alles vroeg te doen, want dan kon ik nog wat vrij nemen voordati k terugging naar NL.
Zo gezegd zo gedaan, en hoewel het van tevoren nog best even bikkelen was, bleek dat achteraf niet echt nodig want de toetsen waren redelijk easy.
Ik had dus nog een dikke anderhalve week over om nog even van het continent te genieten.
Samen met een vriendin van me, Maxime, en 2 Catelanen (met die laatste 2 was niet afgesproken van tevoren, maar we kwamen er eerder achter dat we toevallig exact dezelfde route gingen doen dus het leek ons wel gezellig om samen te gaan) gingen waar naar het noorden van Argentinie met het vliegtuig. Na wat vertraging kwamen we aan op de terminal van San Salvador de Jujuy, waar we onze tijd tot diep in de nacht hebben uitgezeten om vervolgens de bus te pakken naar de Boliviaanse grens. In het ochtendgloren in de kou kwamen we aan, en na wat gedoe bij de grens mochten we Quiaca in. Hier was verder niks te beleven dus we pakten maar gelijk de volgende bus, naar Uyuni. Hier zijn we de eerste dag vooral bijgekomen en plannen gemaakt voor morgen (we improviseerde ongeveer alles). De dag erna gingen we een 3daagse tour doen. Deze brcht ons langs de zoutvlaktes van Uyuni, maar ook het treinenkerkhof, natuurgebieden, rotsformaties en meren. Overdag reden we in een 4x4 van punt naar punt. 's Nachts sliepen we in simpele hostels, met 5 lamawollen dekens zodat we niet bevroren.
Nadat we hiervan terugkwamen zijn we met de bus naar Potosi gegaan. Daar hebben we in een dag het stadje uitgespeeld. We zijn in een mijn geweest, wat best spannend was. Op een gegeven moment zaten we erg diep, en hoorde je wat doffe knallen. "dat is dynamiet" zei de gids. Erg geruststellend. Verder hebben we nog wat kerken bekeken en zijn we met een kunstenaar op pad geweest, die ons het stadje liet zien vanuit zijn auto. Hij praatte aan 1 stuk door. op een gegeven moment was ik in slaap gevallen, en toen ik wakker werd 20 minuten later was hij nog steeds aan het praten. Bij deze man hebben we ook gegeten, althans dat was het plan, maar we waren zo lang aan het ouwehoeren dat we alweer weg moesten voor het eten klaar was, anders misten we onze bus. De terminal was ook nog een avontuur, want er waren geen bussen meer die naar La Paz gingen. uiteindelijk hebben we nog een plekje weten te bemachtigen, maar we moesten op een soort verhoging zitten waar je normaal nog wat tassen kwijt kan. Aangezien we geen keuze hadden hebben we dat maar gedaan. Het was stervenskoud en bijzonder oncomfortabel. Ik raad het iedereen af.
Slapen ging ook voor geen meter.

In la Paz hadden we een overstap, we gingen eerst nog naar Copacabana namelijk. Niet het strand in Brazilie, maar het dorpje aan het Titi Caca meer. Dit was wel weer de moeite waard, we hebben een berg beklommen en op een terrasje genoten. 's Avonds hebben we toepen gespeeld, een spel dat ik elke buitenlander die het wilde leren heb geleerd. de dag erna hebben we een tour gemaakt op het meer, waar we de Inca ruines van Isal del Luna en Isla del Sol hebben gezien. aan het einde van de dag hebben we de bus gepakt naar La Paz. In La paz zelf hebben we de eerste avond in en rond het hostel rondgehangen. de volgende dag hebben we de bus gepakt naar een gereconstrueerde tempel, ook van de Incas onder meer. Dit lag een eind buiten de stad, dus de ochtend en een goed deel van de middag hebben we hier aan besteed. de rest van de dag hebben we nog een beetje door de stad gewandeld, maar niet heel veel ondernomen. 's Ochtends vroeg moest ik al heel op tijd weg om mijn vliegtuig te halen.

Na een lange vlucht kwam ik rond een uur of 4 aan in mijn oude kamer. Hier was nog niet iemand nieuws komen wonen maar vrijwel al mijn huisgenoten waren al vertrokken uit huis. Die avond ben ik met nog een aantal anderen uit eten geweest, er gingen er meer namelijk uit de stad deze week. Ik ben naar huis gelopen, en heb nog een keer de stad in me opgenomen. Ondanks de vele gebreken waar ik me aan kon ergeren ga ik hem toch missen.

Ik heb een vlucht terug gehad de dag erna die ongeveer 13 uur duurde. In Londen moest ik een keer overstappen. De dag voordat alle malaise begon op Schiphol ben in geland met het vliegtuig, en daar stonden mijn vader, zusje en vriendin te wachten om mij te verwelkomen. Uitgeput maar gelukkig kwam ik aan in onze snikhete kikkerlandje (in lange broek, winterjas en trui. Die gingen heel erg snel uit).
En nu? Inmiddels ben ik weer terug verhuisd naar Eindhoven. Ik pak de draad weer op, en begin langzaam weer geacclimatiseerd te raken. Ik ben druk bezig met een afstudeerstage zoeken op dit moment. Het is erg raar maar ook erg vertrouwd allemaal. Ik weet niet of ik veranderd ben door mijn ervaring daar, maar hoe het ook zij, het is een avontuur om nooit te vergeten.