Bariloche

WAARSCHUWING: De volgende verhalen en beelden zijn gebaseerd op de werkelijkheid en kunnen door sommigen als jaloersmakend worden beschouwd. Verder lezen is op eigen risico.

Ik ben er niet geboren, maar ik ben wel getogen in de buurt van Nijmegen, de Vierdaagsestad. Daarnaast, in een klein dorp met een grote naam (Heilig Landstichting), een bebost gehucht met om en nabij 1000 inwoners, heb ik het grootste deel van mijn jeugd gespendeerd. Met deze 2 feiten als achtergrond, zou je zeggen dat wandelen door bossen, bergen en dalen iets is wat mij wel aan moet spreken. Toch? Fout. Ik had doorgaans een hekel aan wandelen als kind. Wat was het praktisch nut van lopen naar een plek, daarna een andere plek, om vervolgens te eindigen waar je begint? Het ging dan ook vaak tegen heug en meug en aan het eind van de rit was ik blij als het voorbij was. 

Fast forward naar 2019. Heel wat jaren verder (en hopelijk een stuk wijzer), werd ik meegevraagd naar Bariloche, een stad in de buurt van de Chileense grens een stuk zuidelijker van Argentinië. Hoe kon ik nee zeggen? Donderdag half 6 's ochtends (respect naar alle coschappers die dit lezen) ging mijn wekker om deze reis aan te vangen. Na wat last minute stress konden om half 9 vliegen vanuit Buenos Aires. In het vliegtuig kon ik een van mijn favoriete hobby's uitoefenen (slapen). Dit alles verliep rustig, en omdat het een binnenlandse vlucht betrof waren we al vrij snel op de bestemming. Daar namen we een bus naar het hostel, en omdat we zo vroeg waren opgestaan hadden we nog de hele dag voor ons. We besloten dus om maar meteen te doen waar we voor gekomen waren, een berg zoeken en die beklimmen. 

We namen dus de bus naar een vrij steile berg. Helaas voor mij had ik geen wandelschoenen meegenomen naar Argentinie, en moest ik het dus doen op m'n Air Max. Die hebben best een prima zool dus dat verliep verrassend goed. Na een klim van een uur in de hete zon (wat het tamelijk zwaar maakte) bereikten we de top, en wauw: wat een uitzicht! Als je de waarschuwing gemist hebt, sla dan de volgende foto's over. Na een welverdiende pauze en biertje, besloten we weer af te dalen en en inkopen te doen, voordat we ons die avond de stad in begaven voor een heerlijk maaltje. 

Dag 2, vrijdag, was een iets minder mooie dag. Hij begon goed; we stonden op tijd op om zo de route die ons werd aangeraden te bewandelen. Deze liep weliswaar langs een geasfalteerde weg, maar door de bossen en er waren nauwelijks auto's, waardoor je je echt in de natuur begaf. Als we niet aan het praten waren met elkaar, hoorde je werkelijk niets. In een wereldstad als Buenos Aires hoor je werkelijk alles, geregeld wordt ik wakker van de toeterende auto's 's ochtends, en de lessen worden soms verstoord door de wegwerkzaamheden of langsbanjerende treinen. Die momenten van stilte zijn daardoor een welkome afwisseling. Helaas voor ons begon het halverwege de dag te regenen, en dat heeft het voor een lange poos gedaan. De bossen zorgden voor beschutting, maar m'n schoenen waren helaas minder waterwerend. We zijn dus maar gaan schuilen en gaan toepen, waarna we de bus terugnamen naar de stad.
 

Bariloche zelf is mooi, maar op zichzelf niet het bezoeken waard. Het doet erg denken aan een Zwitsers dorp, in de winter komen de Argentijnen hier geregeld om te skieen. In de zomer komen de kinderen die net geslaagd zijn om dit feit te vieren, waardoor er altijd bedrijvigheid is. We besloten om maar wat te gaan drinken en eten in de stad, maar we waren te moe van de dag om het eventuele nachtleven te verkennen, bovendien wilden we op tijd opstaan voor de zaterdag.

Zaterdag was voor mij het hoogtepunt van de reis. We hadden aanvankelijk een auto gehuurd bij een autoverhuurder, maar eenmaal daar aangekomen zei hij dat de auto nog niet beschikbaar was en dat we dus 2 uur konden wachten. Welkom in Argentinie. We zijn dus maar naar een andere verhuurder gegaan en hebben daar de auto die wel beschikbaar was gehuurd. Iets later dan gepland konden we zo onze reis langs de 7 meren beginnen. Dit was een roadtrip langs de 7 meren van Bariloche, met om de zoveel tijd een uitkijkpunt met zicht op een van die meren. Achter elke hoek schuilde een nog mooier uitzicht, het is moeilijk te zeggen welke mijn favoriet was. Wat ik wel kan zeggen is dat dit absoluut de moeite waard was. We hebben een ontzettend gezellige dag gehad. Ik mocht DJ'en op de heenweg (hip hop, hoera!), en op de terugweg mocht een van de dames dit doen (ABBA, omdat het kan). De reis duurde bijna de hele dag, en eenmaal bijna terug bij ons stekkie thuis verbleven we wat langer op een stenen strand om daar de zonsondergang op het meer te bekijken. Elke seconde werd de lucht mooier, het leek wel een schilderij. 
 

De volgende dag was helaas 's middags al de terugreis. Omdat mijn vlucht om half 4 ging had ik alleen de ochtend (de rest had andere vluchttijden). We besloten dus om een bergje te beklimmen dat niet al te ver van ons af lag en op loopafstand is dus. Dit leverde een paar laatste mooie beelden op, en het was prettig om na een dag autozitten en het vooruitzicht op een vliegrit om even bewogen te hebben. Rond een uur of 6 was ik in Buenos Aires en voldaan kon ik 's avonds nog iets aan m'n studie doen, dat was er wegens omstandigheden niet van gekomen de dagen ervoor. Terugblikkend moet ik toch concluderen dat wandelen zo zijn gouden randjes heeft. De uitzichten die ik heb gezien waren zo veel waardevoller doordat ik er voor gewerkt heb. Voor meer foto's, zie de pagina "Foto's"